Een ‘moonshot’ van het Pentagon rond 1960: zou het mogelijk zijn een raket de ruimte in te krijgen met een groot aantal nucleaire explosies?
Politieke en economische ontwikkelingen hebben de rakettechnologie flink in de schijnwerpers gezet. Mede door Noord-Korea natuurlijk, dat nucleaire raketten probeert te ontwikkelen. Tegelijkertijd zijn bedrijven als SpaceX en Blue Origin bezig met herbruikbare raketten die het vreedzaam gebruik van de ruimte nieuwe impulsen geven.
Tegen deze achtergrond is het aardig eens te kijken naar een poging uit het verleden van het Pentagon om de nucleaire raket achterstevoren te gebruiken: niet een atoombom afleveren met een raket, maar een raket aandrijven met nucleaire explosies.
Een YouTube-kanaal met de wonderlijke naam Curious Droid verdiept zich in Project Orion, gefinancierd door het Pentagon, waarin een team van tientallen mensen werd gezet op het lanceren van raketten door middel van een groot aantal achtereenvolgende kernontploffingen. Het project begon in 1955 met een rapport door de natuurkundige Stanislav Ulam.
Een van de mooiste beelden in de video is archiefmateriaal waarin een capsule opstijgt dankzij een reeks conventionele explosies. Dat moest aantonen dat het principe werkte. Het is een raar gezicht en je vraagt je af of er niet heel veel energie verloren gaat, maar het werkte wel. Volgens de commentaarstem is de capsule zelfs ‘verrassend stabiel’ maar zo ziet het er eigenlijk niet uit. Een van de problemen waar aan gewerkt moest worden was dat van de schokgolven: hoe hou je de raket en de eventuele bemanning heel met al dat geknal?
Berekeningen wezen uit dat om een ruimtevaartuig in een lage baan om de aarde te krijgen 800 (!) kleine atoombommen nodig waren. Het idee was ook om verder te gaan: naar de planeten of de sterren, met 10 % van de lichtsnelheid.
Enfin, dat nucleaire explosies fallout veroorzaken was intussen bekend. Toen de kernproeven in de atmosfeer werden gestopt, had Project Orion geen toekomst meer. In 1964 werd het beëindigd. Hulde aan maker Paul Shillito van Curious Droid voor deze onderhoudende film, gekoppeld aan een stevig artikel op zijn site Curious-droid.com, waardoor we kennis kunnen nemen van dit wonderlijke verhaal.
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.