Onderzoekers hebben lichtgevoelige celletjes geprint in een schotelvorm. Daarmee is het fundament gelegd voor een bionisch oog, dat mensen kan helpen om weer te zien.
Het lijkt een kleine stap: celletjes die licht omzetten in elektrische pulsjes in een klein, glazen bakje leggen. Maar het neemt een belangrijke horde: printen op een gebogen oppervlak is vaak lastig omdat de printdeeltjes niet blijven liggen. En de deeltjes halen een rendement van 25 %. De bevindingen worden beschreven in het tijdschrift Advanced Materials.
Oren, organen en huid
De onderzoekers van de University of Minnesota hebben ervaring met het printen van lichaamsdelen. Eerder bouwden ze een oor, organen en bionische huid. Maar een oog is andere koek: dat is een verfijnd mechanisme van lichtgevoelige cellen en elektrische signalen.
Zo geavanceerd als het menselijk oog is het geprinte oog nog lang niet. Het bestaat uit een onderlaag van zilverionen (die in tegenstelling tot andere materialen niet naar beneden zakken op de glazen bolvormige ondergrond). Daarop komen lichtgevoelige polymeren die het licht van buiten opvangen en omzetten in elektrische pulsjes. Het printen duurt ongeveer een uur.
Weinig licht
Het resultaat is nu nog vrij beperkt: het 'oog' bevat maar een handjevol van de lichtgevoelige polymeren, die bovendien alleen kunnen voelen óf er licht is: de intensiteit kunnen ze niet voelen. Het is dan ook meer een proof-of-concept. Als eerste vervolgstap willen de onderzoekers meer receptoren op een holvormig onderlaag plaatsen, en ze willen proberen die laag flexibel te maken zodat hij echt in een oogkas geimplementeerd kan worden. Dat is de droom van hoofdonderzoeker Michael McAlpine, wiens moeder aan één oog blind is.
Maar zelfs als het allemaal lukt moet er nog veel gebeuren. De efficiency van 25 procent klinkt indrukwekkend, maar is niet genoeg om mensen echt te laten zien. Bovendien moeten de geprinte polymeren nog veel geavanceerder worden om echt als oogcellen te dienen. En dan is het ook nog de vraag of je een kunstmatig oog zo kan verbinden met het brein dat iemand echt weer kan zien. Op dit moment is die techniek namelijk nog niet heel ver (lees: 'Bionisch oog geeft zicht via hersenen').
Beeld: University of Minnesota, McAlpine Group
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.