Een jonge Amerikaanse chemicus bouwt voor de lol levensgevaarlijke laserwapens in zijn thuislaboratorium.
Lasers en doe-het-zelven zijn geen onderwerpen die je direct met elkaar in verband brengt. Tot je stuit op het kanaal van Drake Anthony, een 24-jarige promovendus aan de universiteit van Rochester in de VS. Hij kan toveren met lasers. Hij noemt zich de ‘DIY laser guy’ en zijn YouTube-kanaal heet Styropyro. Met behulp van onderdelen die hij tot zijn eigen verbazing op eBay op de kop kan tikken, bouwt hij bronnen van coherent licht die in Star Trek niet zouden misstaan. En die in verkeerde handen dodelijk kunnen zijn. Drake beperkt zich gelukkig tot allerlei vuurwerk.
Roest
Een relatief goedaardig voorbeeld is het ontroesten van roestig ijzer met een gepulste infraroodlaser. Het roest absorbeert het infrarood en wordt explosief verhit waardoor het van het oppervlak afspat. Het ijzer daaronder reflecteert en blijft ongedeerd. Anders dan bij schuren of toepassing van zuur gaat er dus geen bruikbaar materiaal verloren.
Infrarood zie je niet en ultraviolet ook niet. Dat maakt ze weinig nuttig voor spectaculaire video's. Drake bouwt wel een ultraviolette laserpen, gewoon omdat het kan, maar meestal kiest hij voor zichtbaar licht. Zo gebruikt hij een blauwe laser van 5W om de vraag te beantwoorden of een laserstraal een temperatuur heeft. (Ter vergelijking: een rode laserpen heeft een vermogen van 0,005W.) Onnodig te zeggen dat er de nodige voorwerpen sneuvelen voordat Drake bewezen acht dat de straal zelf geen temperatuur heeft, maar dat hij wel temperaturen kan opwekken van duizenden graden.
Onmiddelijk in de fik
Zijn pronkstuk is een laser-bazooka van 200 W. Ter vergelijking: een laser van 0,5W is al zo krachtig dat kijken naar de lichtvlek daarvan op een muur oogschade kan veroorzaken. Drake bouwt er dan ook een speciaal aangepast lasmasker voor, wat het Star Trek-effect verder versterkt. Alles waarop hij deze superstraal richt, vliegt onmiddellijk in de fik. ‘Alsof je een bliksemstraal in je hand houdt.’
Drakes video’s hebben een hoog tempo en weinig geduld voor de beginneling - en dat is misschien maar goed ook. Ook zijn ze ongepolijst als het gaat om videotechnische zaken als cameravoering en geluid. Maar het plezier spat ervan af en de experimenten zijn goed gekozen: altijd illustratief en spectaculair. Na enkele maanden retraite, mogelijk in verband met zijn afstuderen, is Anthony in september weer begonnen en de filmpjes verschijnen nu in hoog tempo. Hier is een vreemde maar zeker zo leuke eend in de bijt: een insektendodend elektrisch racket dat is opgevoerd van 2750V (vaak net te weinig voor wespen en bromvliegen) naar 50.000V.
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.