BEELDBUIS

Benjamin, een systeem voor machine learning, is gevoed met een groot aantal scenario’s van bekende sciencefictionfilms. Na deze leerperiode kreeg Benjamin de opdracht om er zelf een te schrijven. Het resultaat, Sunspring, is echter teleurstellend.


We horen de laatste tijd tot vervelens toe dat robots onze banen komen inpikken. Daarbij gaat het niet alleen om die van lassers en inpakkers, maar ook om die van chauffeurs, journalisten en advocaten, om een paar beroepen te noemen. Kunstmatige intelligentie, ziet u. Rijden, schrijven, pleiten – het is allemaal het toepassen van regels op data.

Maar kunstmatige intelligentie, waarbij computers kennis en redeneerregels van buitenaf krijgen toegediend, is alweer passé. Alles draait nu om machine learning. Daarbij doet de computer op eigen kracht vaardigheden op. Je zou kunnen zeggen dat hij de regels zelf uit de data afleidt. Een voorbeeld is de film Sunspring die deze zomer uitkwam, een korte sciencefictionfilm met in de hoofdrol Thomas Middleditch, die we kennen als start-upoprichter Richard uit de komische serie Silicon Valley.

 

Leerperiode

Sunspring is ontstaan door een systeem voor machineleren, Benjamin genaamd, te voeden met een groot aantal scenario’s van bekende sciencefictionfilms. Na deze leerperiode kreeg Benjamin de opdracht om er zelf een te schrijven. Het resultaat won een prijs op een onlangs in Londen gehouden sf-filmfestival.

En, is het wat? Laten we er niet omheen draaien: nee, het is helemaal niks. De acteurs proberen er wat van te maken met diepzinnige blikken en intonatie die allerlei emotie suggereert. Maar zeker als je de teksten leest, is de conclusie echt onontkoombaar: dit is volstrekte wartaal.

De acteurs proberen er wat van te maken met diepzinnige blikken intonatie die allerlei emotie suggereert

Ook de aanwijzingen voor handelingen tussen de teksten door zijn baarlijke nonsens, bijvoorbeeld (vertaald uit het Engels): ‘Hij pakt een licht scherm en bevecht de veiligheidskracht van de deeltjes van een uitzending op zijn gezicht.’ Dit zou een simpele, heldere beschrijving moeten zijn (terwijl de teksten voor de acteurs grappig, emotioneel of suggestief mogen zijn), maar Benjamin heeft dat niet begrepen. Het is duidelijk dat Benjamin geen mentale voorstelling heeft van het doel van zo’n scenario.

 

Liedje

Benjamin heeft ook de tekst voor een liedje geschreven, Home on the Land, dat bij de film zou horen. Het is een raadsel wat de twee met elkaar te maken hebben (het liedje wordt niet gespeeld in de film), maar het nummer is dankzij de muziek redelijk te verteren. Het lijkt erop dat door mensen geschreven muziek en menselijke muzikanten een slechte tekst wel kunnen redden, terwijl menselijke acteurs en een regisseur dat niet kunnen met een hopeloos scenario.

Machineleren kan ook geen behoorlijk Harry Potter-boek voortbrengen en geen scenario voor een extra aflevering van Silicon Valley, zo blijkt uit andere projecten die ook op het web zijn te vinden. Onderzoekers bij Sony hebben een lerend systeem muziek in de stijl van The Beatles laten schrijven (ditmaal schreef een mens de tekst) en het klinkt, nou ja, als George Harrison die een slechte dag heeft.

Niemand hoort mij zeggen dat alle mensen altijd nog auteurs kunnen worden wanneer robots de reguliere banen over­nemen. Bovendien denk ik dat machines het vroeg of laat echt wel zullen leren. Maar op dit moment maken computers geen geweldige muziek en kunnen ze in geen enkel genre een behoorlijk verhaal vertellen.

 

tekst Herbert Blankesteijn

 

Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.