Hugo Doeleman MSc probeert licht te vangen in een trilholte, om daarmee zeer gevoelige sensoren te kunnen maken. ‘Als ik mijn vriendin over mijn werk vertel, moet ik het wel pakkend en simpel uitleggen, anders haakt ze meteen af.’
Als natuurkundige Hugo Doeleman MSc (27) praat over zijn werk bij onderzoeksinstituut AMOLF in Amsterdam gaat dat rustig en bedachtzaam. Hij formuleert duidelijk, zoekt naar goede metaforen om complexe principes mee te verbeelden en kijkt of zijn gesprekspartner hem nog volgt.
Zijn onderzoek in de nanofotonica is dan ook niet eenvoudig. Doeleman probeert licht te vangen in een trilholte, een minuscuul schijfje siliciumnitride bovenop een plak silicium.
Dit opsluiten van licht gedurende microseconden – op nanoschaal een eeuwigheid – heeft uiteenlopende toepassingen. Het kan de basis vormen voor zeer gevoelige sensoren, maar ook voor het schakelen in een kwantumcomputer en zou misschien zelfs een bijdrage kunnen leveren aan efficiëntere zonnecellen.
Tweedehandsauto’s
Na zijn studie Natuurkunde aan de Universiteit van Amsterdam ging Doeleman voor een halfjaar naar Indonesië, waar hij een Duits internetbedrijf hielp om voet aan de grond te krijgen. Hij stuurde een clubje jonge mensen aan die websites voor tweedehandsauto’s maakten.
Het was de eerste keer dat hij mensen mocht aansturen. ‘Dat was enorm leerzaam, want ik ontdekte dat je iedere persoon op een andere manier moet prikkelen. Ook ontdekte ik dat ik vooral graag zelf creatief bezig ben, helemaal zelf dingen uitzoek. Anderen faciliteren kan ik wel, maar ik vind het minder leuk.’
Binnen zijn promotieonderzoek bij AMOLF voelt Doeleman zich als een vis in het water. In het lab is hij de baas over een optische tafel vol met lasers, lenzen en spiegeltjes, waarop hij zijn experimenten doet. In de cleanroom maakt hij zijn eigen proefstukken en voor het ontwikkelen van de theorie komt hij een heel eind met een leeg vel papier en de basisvergelijkingen van de natuurkunde.
Ik ben vooral graag zelf creatief bezig
‘Het werk is erg veelzijdig. Ik ben de hele tijd creatief bezig, dat vind ik het gave. Ook het presenteren van mijn werk aan collega’s in binnen- en buitenland gaat me goed af. Volgens mij kan ik complex onderzoek vrij goed terugbrengen tot simpele mechanismen die iedereen kent.’ En dan, lachend: ‘Dat heb ik eigenlijk te danken aan mijn vriendin, die juriste is. Als ik over mijn werk vertel, moet ik het wel pakkend en simpel uitleggen, anders haakt ze meteen af.’
Verbeterpunten
Doeleman weet ook wat zijn verbeterpunten zijn. ‘Alles wat met plannen te maken heeft. Het is niet dat ik dat niet kan, maar ik duik graag zeer geconcentreerd de diepte in en vergeet dan eventjes alles om me heen.’
Wat ook nog beter kan, is het zichzelf verkopen. ‘Ik ben van mezelf bescheiden, maar bijvoorbeeld bij het indienen van artikelen in wetenschappelijke tijdschriften moet je een wervende tekst aanbieden. Doe je dat niet, dan kom je niet eens voorbij de eerste selectie.’
Wat hij na zijn promotieonderzoek wil gaan doen, weet Doeleman nog niet. ‘Ik wil graag dat creatieve aspect van het werk behouden. Of dat kan in de wetenschap weet ik niet. In het begin natuurlijk wel, maar mocht ik op termijn groepsleider worden, dan komt het werk naar mijn smaak te veel neer op het aansturen en faciliteren van mensen. Maar ik heb nog even om na te denken over het vervolg van mijn carrière.’
Naam Hugo Doeleman | Leeftijd 27 | Titel MSc | Opleiding Natuurkunde, Universiteit van Amsterdam | Functie promovendus
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.