Een nieuw plan van een TU Delft-promovendus om Mars te bevolken: stuur eerst een paar ijzer-etende bacteriën naar de planeet en laat die ijzer maken waar latere astronauten iets aan hebben.
Promovendus Benjamin Lehner onderzocht de haalbaarheid van een op het eerste oog gek plan: kunnen we bacteriën gebruiken om metalen materialen te maken op Mars? Het kan, en het plan is zelfs realistisch genoeg dat ESA en NASA het nader onderzoeken.
Bacterie eet ijzer
Er bestaan op aarde speciale bacterien die ijzer 'eten'. Shewanella oneidensis zet één vorm van ijzererts om in losse ijzeratomen en zuurstof. Maar tijdens de reis door de buik van de bacterie verandert het ijzer een beetje. Het gevolg? Het ijzer wordt magnetisch.
En dat is reuze handig op Mars. De grond van de rode planeet zit namelijk vol met ijzererts, het lievelingskostje van de bacterie. Dus stel dat je de bacterie een heleboel grond voert. De bacterie verteert het, en het ijzer dat eruitkomt kun je vervolgens ophalen met een magneet.
Dat is precies Lehners idee: hij ontwierp een bioreactor vol met water en bacteriën. Een Marsrover verzamelt grond en gooit het in de reactor. Na twee dagen hebben de bacteriën hun werk gedaan en wordt de reactor geleegd. Het water kan opnieuw worden gebruikt, en de vaste bestanddelen bevatten ijzer dat met een magneet uit de rest van de grond wordt getrokken.
Vervolgens kan het ijzer naar een 3D-printer worden geleid die er volautomatisch handige dingen van kan maken. Schroeven, bouten of zelfs hele platen van Marsijzer. Allemaal handig voor astronauten, die daardoor minder spullen mee hoeven te nemen van Aarde.
Licht reizen naar Mars
Want daarvoor is dit plan van Lehner uiteindelijk handig: minder vracht voor een Marsmissie. Elke kilo die je mee wilt slepen in een raket vereist exponentieel meer brandstof. Hoe lichter je reist, hoe beter. Als een deel van de benodigdheden voor een leven op Mars al op de planeet aanwezig is voor je arriveert, kan dat een hoop schelen.
In dit geval zouden de ijzeren platen bijvoorbeeld kunnen dienen als buitenste laag van een huis, om de inwoners te beschermen tegen de gevaarlijke kosmische straling op Mars. De bacteriën zijn realtief ongevoelig voor de straling, maar mensen niet. Een ijzeren huls kan helpen.
Twintig jaar
Lehner promoveert vrijdag aan de TU Delft op zijn onderzoek. Of zijn idee daadwerkelijk ooit werkelijkheid wordt, is nu nog onzeker. ESA en NASA kijken al langer naar dit soort technologie, waar productie van benodigdheden op Mars plaatsvindt. Als ze deze manier interessant vinden kunnen ze de reactor uit Lehmers plannen op aarde bouwen op te kijken of het daadwerkelijk functioneert zoals Lehmer berekende. Als het zo is, zal het minstens twintig jaar duren voor de bioreactor op Mars staat.
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.