De kernfusiereactor Wendelstein 7-X van het Duitse Max Planck-instituut heeft voor het eerst plasma geproduceerd. Een milligram heliumgas veranderde gedurende een tiende seconde in hete massa van een miljoen graden.

Veel substantie had het plasma niet, maar voor de bouwers van het Max Planck Institut für Plasma Physik was het een ongekende mijlpaal. Na negen jaar construeren aan deze complexe machine is aangetoond dat hij in principe kan doen waarvoor hij is gebouwd: het produceren van plasma waarin uiteindelijk een kernfusiereactie moet gaan plaatsvinden. Het Max Planck Instituut maakte het resultaat vanmiddag bekend.

Na het creëren van vacuüm in het reactorvat en het koelen van de instrallatie tot vlak bij het absolute nulpunt, is het magneetveld opgebouwd door 12.000 A door de zeventig supergeleidende magneetspoelen te jagen. Vervolgens is een milligram heliumgas ingevoerd, dat met een microgolfpuls van 1,3 MW werd verhit tot een miljoen graden. Het plasma had een levensduur van een tiende seconde.

Zowel de geringe hoeveelheid helium als de korte tijd waarin het plasma stabiel bleef maken duidelijk dat het om een allereerste experiment ging. Er moest worden aangetoond dat de computergestuurde magneetspoelen en klystrons - die wekken de microgolf op -  überhaupt in staat zijn om een plasma te creëren. Dat is dus gelukt.

Foto van het binnenste van het reactorvat, hier zonder plasma, boven met. De foto is 90o gedraaid weergegeven.

Het is de bedoeling dat er na de jaarwisseling verdere experimenten met het helium volgen, waarbij het vooral gaat om een langere levensduur van het plasma en het beter beheersen van het verhitten van het heliumgas met microgolven. Dit alles ter voorbereiding van een experiment met waterstof, de grondstof waarmee uiteindelijk een kernfusiereactie tot stand moet komen. Dat er nu met helium wordt gewerkt is omdat het maken van plasma daarmee volgens de Duitse onderzoekers gemakkelijker is.

Het bijzondere van de Duitse reactor is dat die niet de bekende vorm heeft van een donut van het zogeheten tokamak-type kernfusiereactor, maar dat hij van het type stellarator is. Die heeft een dubbel gekromd reactorvat . Dat laatste maakt de vorm en constructie van het apparaat buitengewoon complex. Lees hier meer over de stellarator.

De stellarator van het Max Planck Instituut tijdens de bouw.

 

Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.