Vanaf vanavond zendt NPO 3 de Amerikaanse dramaserie Mr. Robot uit. Het verhaal over een half-autistische hacker die probeert de mensheid te beschermen tegen kwaadaardige bedrijven, was al een succes in de VS en kan nu het Nederlands publiek voor zich gaan winnen. De blik op techniek die de serie heeft is verfrissend, al blijken sommige clichés hardnekkig.
Mr. Robot geeft bijna vanaf het begin een ander beeld van computers, hacken en de mensen die zich daarmee bezighouden. De half-autistische zonderling Elliot werkt overdag voor een internetbeveiligingsbedrijf, maar in de avonduurtjes, als hij stijf staat van de morfine, hackt hij zich een weg door het internet, vechtend tegen kwaadaardige bedrijven, pedofielen en andere boosdoeners. Al snel komt Elliot dankzij deze nachtelijke activiteit in aanraking met een hackerscollectief dat vecht tegen E Corp, een superbedrijf dat verantwoordelijk is voor de dood van Elliots vader. Mr. Robot (Christian Slater) leert Elliot het klappen van de zweep binnen de organisatie die draait rond anonimiteit van haar leden.
Bron van het kwaad
Hoewel de serie in stijl en toon uitgesproken paranoïde is, is technologie nooit de bron van het kwaad. Het is een gereedschap dat is te gebruiken, voor goede of voor kwade doeleinden. Die visie op techniek is verfrissend voor televisieseries, waarin een uitgangspunt dat computers eng zijn en hacken altijd levensgevaarlijk vaste prik is. De paniekerige of nerdige manier waarop televisieseries ICT verbeelden, komt voort uit een onbekendheid met die wereld en een zekere angst voor de toekomst.
Nihilistische dialoog
Dat blijkt ook uit de bijrollen in Mr. Robot. Het titelpersonage is een Vietnam-veteraanachtige zwerver in plaats van een oude nerd met overgewicht. Elliot zelf mag dan wat contactgestoord zijn, hij komt ook cool over en heeft seks met zijn knappe drugsdealer. Bovendien is er niets dat impliceert dat het zijn computertalent is dat voor zijn problemen zorgt. Dat zorgt voor een genuanceerder karakter, zelfs als zijn nihilistische monologen wat cliché aandoen. Dit kan overigens zo bedoeld zijn, want na de eerste drie afleveringen is het nog niet helemaal duidelijk of het programma helemaal aan de kant van Elliot en Mr. Robot staat.
In de VS was het eerste seizoen van de serie een wat onverwachte hit. Toch is het begrijpelijk vanwege een volwassenere kijk op techniek, en verder sloom en contemplatief drama met lijzige dialogen, waarin Elliot nauwelijks aandacht heeft voor wat er wordt gezegd. Prestigetelevisie dus, met een pulprandje dankzij de soms wat overdreven houding van Elliot tegenover de wereld. Dat was in de eerste drie afleveringen het grootste struikelblok.
Ook de marketingcampagne, met een filmposter waarop groot FUCK SOCIETY staat geschreven met het hoofd van Elliot erboven, doet een show voor rebellerende tieners vermoeden. In werkelijkheid is het een geheel andere, betere show, die voor het eerst computers en hacken op een serieuze manier weet te benaderen en in beeld te brengen.
Mr. Robot is elke woensdagavond te zien bij de VPRO op NPO 3, 22.25 u.
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.