Als ingenieurs vallen we snel terug op standaardoplossingen. Maar het is ook goed om je ‘hoe kan het anders’-spieren te blijven trainen, schrijft columnist Rolf Hut.
‘Rolf? Wat doe jij hier?’ Amy snapt niet waarom ik opeens in haar restaurant in Berkeley (Californië) sta. ‘Ik ben in de stad voor een conferentie en mijn logeeradres blijkt binnen één blok van jouw restaurant te zijn, dus ik dacht: ik loop even langs.’ ‘Oh, dat is aardig. Maar het is druk, heb je weleens inktvis schoongemaakt?’
Zo ken ik Amy weer. Tegen een middagje bijspringen in een restaurant na een vlucht van tien uur zeg ik geen nee: goede manier om direct in het ritme van mijn nieuwe tijdzone te komen. ‘Is je keuken achterin?’ ‘Nee, beneden.’
Via een nauwe trap komen we in de kelder van haar restaurant waar vier mensen druk bezig zijn met groente snijden en vlees marineren. Alle voorbereidingen worden getroffen om straks soepel het diner te kunnen serveren.
Zoekend kijk ik om me heen naar de dumb waiter, zo'n lift voor voedsel en vaat.
Ik word aan het werk gezet. Ik trek de kop en de tentakels van de inktvis en haal de inktzak er voorzichtig uit. Na een stief kwartiertje heb ik een bak vol inktvislijfjes.
Zoekend kijk ik om me heen naar de dumb waiter, zo’n lift voor voedsel en vaat die in restaurants wordt gebruikt wanneer de keuken zich op een andere verdieping bevindt dan het restaurant. Ik kan de “domme ober”-lift echter niet vinden in de keuken van Amy.
‘Loop je echt steeds met al die borden via die smalle trap omhoog?’ vraag ik aan haar.
‘Nee gekkie, natuurlijk niet.’ Ze opent een deur en daarachter staat, midden in de kelder die haar keuken is, een vorkheftruck. Ik knipper een paar keer met mijn ogen.
Wanneer ik nog eens goed kijk naar de plek waar deze vorkheftruck niet in hoort te passen, zie ik wat ze heeft gedaan. De voorkant van de heftruck is gesloopt en ingebouwd in de ruimte die ze toch nog over had. Ze heeft een gat in het plafond gemaakt en dat mooi afgewerkt met een luik dat uitkomt in het restaurant.
Normale chef-koks bouwen geen heftrucks in hun kelders in
‘Een dumb waiter in een muur laten bouwen was een hele verbouwing en deze heftruck kon ik zo op de kop tikken. Werkt prima. Je kunt er zelfs op staan als je wilt.’
Normale chef-koks vragen hun niet-culinair getrainde vrienden niet om in hun restaurant te helpen en bouwen geen heftrucks in hun kelders in. Maar Amy is niet normaal. Ze heeft het ‘out-of-the-box-gen’ (of is het een virus?). Waar anderen zeggen: ‘dat is onmogelijk’, zegt Amy: ‘waarom eigenlijk niet?’
Als ingenieurs vallen we snel terug op standaard oplossingen. Handig als je snel een bekend probleem op moet lossen en die oplossing voorhanden is. Maar het is ook goed om je ‘hoe kan het anders’-spieren te blijven trainen, want standaard oplossingen zijn niet altijd mogelijk.
Je zelf aan oplossingen blootstellen die je niet zelf bedacht zou hebben is een goede training. Mijn training kreeg ik deze keer van Amy: inktvissen schoonmaken en op een vorkheftruck staan die me dwars door het plafond de kelder uit tilde.
Rolf Hut is universitair docent aan de TU Delft, maker, spreker en schrijver.
Foto: Hans de Lijser
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.