Met een hoofdband met een paar sensors wordt het mogelijk om te meten wanneer je eet. Daarmee is een van de grote hordes van 'het meetbare zelf' (quantified self) genomen. Uiteindelijk moet de hoofdband zo klein worden als een gehoorapparaat.
Stel je voor: je zit op de bank een zak chips leeg te eten, nadat je ook al een overdadige pastamaaltijd op hebt. Plots geeft je telefoon een signaal. Het is een berichtje van je dieetapp: 'Weet je zeker dat je nog meer wilt eten?'
Dat is de toekomst als het aan onderzoekers van Dartmouth College en Clemson University ligt. Zij bouwden de Auracle (een samenvoeging van audio en oracle), een op de huid bevestigd microfoontje dat de geluiden uit de mond meet en analyseert.
De onderzoekers bedachten voor hun apparaatje software die eetgeluiden kan onderscheiden van andere mondactiviteiten zoals praten of hoesten. Bij een kleine eerst proef werden de eetgeluiden in 90 procent van de gevallen herkend.
Hoe lang eet je?
De Auracle kan niet meten wát je eet. Automatisch calorieëntellen blijft dus een droom voor de mensen die alles over hun eigen leefgedrag willen leren. Wat het apparaat wel meet, is wanneer en hoe lang je eet.
Dat kan handig zijn voor artsen en dietisten en hun patiënten. Dieetdagboeken worden niet altijd volledig bijgehouden; mensen vergeten iets op te schrijven of herinneren zich aan het einde van de dag niet wat ze allemaal aten. Met de Auracle zie je al je eetmomenten in een grafiekje verschijnen.
Daarnaast kunnen dietisten zien hoe lang iemand eet en hoe vaak iemand kauwt. Beide zijn belangrijk om af te vallen: langer kauwen en rustiger eten leidt uiteindelijk tot minder eten.
Kleiner en beter
Nu vereist de Auracle nog wel een grote hoofdband, waarin de microfoon, een batterij en een computertje voor de dataverwerking zitten. Het is wat onhandig om die constant te dragen. Bij andere wearables, zoals de Fitbit, is juist het draaggemak een belangrijk punt: mensen merken daardoor niet dat hun activiteit wordt gemeten.
De volgende stap is daarom het miniaturiseren van de techniek. Het zou vrij eenvoudig moeten zijn om het geheel om te bouwen tot een onopvallend 'gehoorapparaatje' dat achter de oorschelp zit.
Daarnaast moet de software beter; mensen doen immers meer met hun mond dan praten, hoesten en eten. De software moet van alle mogelijke mondactiviteiten alleen eten herkennen als relevante beweging.
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.