Als het aan het Amerikaanse ministerie van Defensie ligt, krijgen gewonde soldaten op het slagveld over een paar jaar eerste hulp van een volautomatisch pak. Dat zit vol met sensoren en behandelmethoden om een persoon te stabiliseren tot hij of zij naar het ziekenhuis kan. Het ministerie heeft subsidies uitgedeeld aan de universiteiten die dit ontwikkelen.
Het klinkt als sciencefiction, maar het Amerikaanse ministerie van Defensie meent het bloedserieus. Oorlogen worden steeds meer gevoerd in afgelegen gebieden, en er kan niet altijd meteen een dokter bij komen als een soldaat gewond raakt. Natuurlijk heeft een leger medisch personeel, maar in heftige omstandigheden kan dat niet altijd direct een gewonde soldaat afvoeren.
Toch moet die gewonde soldaat zo snel mogelijk worden geholpen. In de medische wereld spreekt men wel eens van het ‘gouden uur’: hoe sneller je de eerste zorg verleent na een ongeluk, hoe groter de kans dat een patiënt er goed uit komt. Het kan zelfs het verschil zijn tussen leven of dood.
Daarom heeft het ministerie contracten afgesloten met Carnegie Mellon University en met de School of Medicine van de University of Pittsburgh, met een totale waarde van 7,2 miljoen dollar (6,5 miljoen euro). Zij gaan samen de technologie ontwikkelen voor TRAuma Care In a Rucksack, kortweg TRACIR.
Rugzak
‘Traumazorg in een rugzak’ dus, wat we volgens de betrokken onderzoekers vrij letterlijk moeten nemen. Hoewel veel van de technologie nog moet worden ontwikkeld, is al duidelijk dat de universiteiten denken aan een rugzak die je uit kan vouwen is tot een ‘zorgverlenend pak’. (De Engelse berichtgeving spreekt van een ‘robotic suit’, maar dat doet wat te veel denken aan een exoskelet, wat dit niet is.)
In het beoogde pak zitten verschillende sensoren die de belangrijkste lichaamsfuncties van de soldaat meten, zoals hartslag, ademhaling, temperatuur, bloeddruk. Computeralgoritmes (getraind met data van gewonde patiënten) beslissen op basis hiervan wat er aan de hand is met de soldaat en schakelen verschillende behandelingen in.
Snel gestabiliseerd
Daarvan moeten er nog veel vorm krijgen, maar nu valt al te denken aan het toedienen van pijnstilling en van vloeistoffen in het bloed. Op deze manier wordt de soldaat zo snel mogelijk gestabiliseerd totdat collega’s hem of haar kunnen afvoeren naar een nabijgelegen medische afdeling. Daar kunnen artsen en verplegend personeel gericht aan de slag om de soldaat verder de juiste behandeling te geven.
Opblaasbaar vest of uitvouwbare stretcher
Hoe moet dat in zijn werk gaan? ‘Iedereen heeft nog een beetje een ander beeld van het eindresultaat. Maar je kunt bijvoorbeeld denken aan een rugzak die je naar een gewonde soldaat gooit (vanaf de grond of uit een helikopter, red.). Daar zit dan het autonome systeem in, in de vorm van een opblaasbaar vest of een uitvouwbare stretcher’, zegt Artur Dubrawski, onderzoeker aan het Robotics Institute van Carnegie Mellon University in het persbericht.
Wanneer dat gewenst is, gaat het vest of de stretcher automatisch open, waarna het stabiliseren van de gewonde soldaat kan beginnen. ‘Is er eventueel nog hulp nodig van een mens, dan zullen we het zo ontwerpen dat deze niet medisch geschoold hoeft te zijn.’ Vergelijk het met de apparaten voor hartmassage die in openbare gebouwen hangen; iedereen kan die bedienen.
Babystapjes
Het project is behoorlijk ambitieus, en het team geeft toe dat ze de uitdagingen met babystapjes aanpakken. Ze moeten nog allerlei technieken en componenten ontwikkelen, zoals een systeem dat automatisch een injectienaald in een ader zet. Of het inbrengen van een ‘chest tube’, een slangetje in de borstkas om vocht, bloed of slijm te verwijderen.
Gewond in de wildernis
Genoeg ontwikkelwerk dus. Maar als het de onderzoekers lukt, hebben Amerikaanse soldaten straks meer kans om te overleven als ze gewond raken op het slagveld. En het systeem dat wordt ontwikkeld zal waarschijnlijk ook anderen kunnen helpen. ‘Denk aan wandelaars of bergbeklimmers die gewond zijn geraakt in de wildernis. Ook daar kan TRACIR worden ingezet, met drones’, zegt Ron Poropatich, directeur van het Pitt's Center for Military Medicine Research. ‘Misschien kunnen mensen in onderzeeërs ons systeem gebruiken of hulpverleners die in actie komen bij natuurrampen.’
Deze video geeft nog wat meer achtergrond bij het project:
Openingsbeeld: Schets van een mogelijke uitvoering van de levensreddende rugzak, in uitgeklapte vorm. Bron Carnegie Mellon University
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.