Ralf Mackenbach zegde zijn carrière als tieneridool vaarwel om natuurkunde te gaan studeren. Nu werkt hij aan de energiebron van de toekomst: kernfusie.
‘Heel lang geleden werd mijn moeder aangesproken door een talentscout. Hij zei: wat heb je leuke kinderen, waarom schrijf je ze niet in bij ons castingbureau? Zo belandden mijn twee broers en ik in de showbizzwereld. Ik speelde onder andere in de musicals Beauty and the Beast en Tarzan. In 2009 won ik het Junior Eurovisie Songfestival met het nummer Click Clack. Ik bracht drie albums uit en deed mee aan tv-programma’s zoals Sterren Dansen op het IJs. Ik heb er megaveel van geleerd, zoals slim agendabeheer, netwerken en presenteren. Ondertussen haalde ik ook mijn vwo-diploma. Ik volgde een aantal meeloopdagen op conservatoria en toneelscholen. Maar ook aan de TU Eindhoven, waar ik een natuurkundecollege bijwoonde. Ik vond dat gewoon het leukst. Voor mijn beleving zat ik toen al lang in de muziekwereld. Ik heb daar een hele leuke tijd gehad, maar ik kon het echt niet allebei doen.’
Doelen & Drijfveren
De wereld een beetje beter maken, dat is de ambitie van veel ingenieurs. Lees hun persoonlijke verhalen in het dossier Doelen & Drijfveren.
Kop tegen de muur
‘Als kind las ik boekjes over het heelal. Bijvoorbeeld over planeten en de relativiteitstheorie. ’s Avonds laat keek ik stiekem documentaires op National Geographic over het heelal, met bijvoorbeeld gekke animaties van zwarte gaten. In populairwetenschappelijke artikelen of documentaires wordt een interessant beeld geschetst, maar ik wilde altijd weten hoe het nou écht in elkaar zit. Natuurkunde is een ideale studie – de hele toolbox uit de wiskunde komt voorbij. Je moet soms een paar keer met je kop tegen de muur aan rennen voordat je de oplossing van een lastige puzzel ziet. Ik blijf het fascinerend vinden dat ingewikkelde natuurkunde te vatten is in de simpele taal van de wiskunde.’
Vind je dit een leuk artikel? Abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.
Stellarator
‘Binnen de theoretische natuurkunde leek kernfusie mij het meest praktisch. Kernfusieonderzoek heeft namelijk een heel helder doel: het bouwen van een fusiereactor om energie mee op te wekken. Ik liep stage bij het National Institute for Fusion Sciences in Japan en schreef mijn masterthesis bij het Princeton Plasma Physics Laboratory. Daar leerde ik hoe je echt goed onderzoek moet doen. Ondertussen werd ik steeds enthousiaster over de stellarator, een type fusiereactor met een gekke wokkelvorm. Dus toen er een promotieplek over dat onderwerp in Eindhoven beschikbaar kwam, hoefde ik niet lang na te denken. In een fusiereactor zit plasma van 150 miljoen graden Celsius opgesloten. Die hoge temperatuur is nodig om een fusiereactie op gang te krijgen en stroom op te wekken. Maar aan de randen is de temperatuur veel lager, waardoor turbulentie kan ontstaan en dan gaat de warmte sneller verloren. Ik maak theoretische modellen om die turbulentie beter te begrijpen. We hebben net het eerste wetenschappelijke artikel ingediend en wachten nu op het oordeel van de peer review.’
Je moet soms een paar keer met je kop tegen de muur aan rennen voordat je de oplossing van een lastige puzzel ziet.
Stroomversnelling
‘Helaas kan fusie-energie ons niet op korte termijn uit de klimaatcrisis helpen. Maar op lange termijn denk ik dat het dé energiebron kan worden. De mondiale vraag naar energie blijft namelijk toenemen. Zonne- en windenergie hebben twee fundamentele problemen: ze zijn niet altijd beschikbaar en hebben een relatief lage opbrengst qua kilowatts per vierkante meter. Kernfusie kan straks on demand direct aan het net leveren. Er is een bekende uitspraak dat de ontwikkeling van kernfusie nog twintig jaar duurt, en dat dat altijd zo zal blijven. Maar inmiddels zijn er veel technische problemen overwonnen en komt de ontwikkeling in een stroomversnelling. Ik hoop daar met mijn onderzoek een kiezelsteentje aan bij te dragen. Ik verwacht tijdens mijn leven nog mee te maken dat een fusiereactor stroom levert aan het elektriciteitsnetwerk. Of ik dan nog in de fusiewereld werk of toch weer in de muziekwereld? Ik zou het echt niet durven zeggen. Ik vind mijn onderzoek hartstikke leuk, dus zo lang dat blijft, kun je me hier vinden.’
Tekst: Amanda Verdonk
Bianca Sistermans
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.