Het is de TU Delft gelukt een model te maken van de genezing van wonden en de groei van littekens. Artsen en plastisch chirurgen kijken reikhalzend uit naar een toepassing.
Daniël Koppenol MSc promoveert binnenkort op zijn wiskundige model. De mathematisch bioloog wist wat een problemen littekenvorming bracht, door gesprekken met artsen die er dagelijks mee te maken hebben. Huidoperaties en -behandelingen kosten enorme hoeveelheden tijd en geld, terwijl artsen tijdens een operatie niet zeker weten hoe de wond zal gezen. 'Daar kan dit model bij helpen', vertelt hij.
De vraag was hoe je iets levends, constant veranderend en ogenschijnlijk willekeurigs als een litteken in wiskundige taal vat.
'Maar toen bedacht ik: waarom zou huid zich heel anders gedragen dan materialen als staal of hout, waar wél uitgebreide gedragsmodellen van zijn?' Met die inval begon Koppenol te knutselen aan een model, aan de hand van een paar prinvipes uit de materiaalkunde. Uiteindelijk lukte het hem om een passend model te vinden voor grote, open wonden, zoals die bij verbranding optreden. Een vergelijking met een Canadese 'brandwondendatabase' liet zien dat zijn model inderdaad werkte.
Duizelingwekkend
De weg ernaartoe was echter niet eenvoudig. 'Toen ik vanuit de biologie naar wondherstel keek, begon het me te duizelen. Er komt zó veel bij kijken: celinteracties, eiwitten enzovoorts. Dat kan je onmogelijk állemaal in je model stoppen.' Dus versimpelde Koppenol de werkelijkheid, aan de hand van wensen die artsen hadden uitgesproken.
Het resultaat is, zo geeft de promovendus toe, voorlopig nog niet bruikbaar. 'Daarvoor is het te langzaam: één simulatie kost zo twee uur.' Dat is echter eenvoudig op te lossen. Het model is echter ook (nog) niet voor alle wondsoorten geschikt. 'Daarvoor hebben we meer klinische data nodig. Daar begint de Brandwondenstichting binnenkort aan. Die gegevens kunnen de modellen beter maken.'
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.