‘Voorsprong door techniek.’ Echt waar?, vraagt redacteur Jim Heirbaut zich af in zijn maandelijkse column. Dit keer over hardloopschoenen die een zetje meegeven.
Au!
Ik schrijf deze column een paar uur nadat ik de halve marathon van Amsterdam heb gelopen. Gedoucht en wel zit ik trots en voldaan met natte haren op de bank met de laptop op schoot. Neem ik echter net even een verkeerde houding aan, dan schiet de kramp in mijn kuit of bovenbeen.
Misschien was mij dit bespaard gebleven als ik de nieuwste innovatie op het gebied van hardloopschoenen had aangeschaft. Ik hoorde erover toen ik vlak vóór mijn eigen race op tv de Hele Marathon – hoofdletters uit respect – van de hoofdstad bekeek.
Volgens commentator en oud-hardloper Michel Butter rennen de toplopers met een nieuw type schoen, waarin een stijve, gekromde plaat van carbon een soort springplank creëert; ik zeg het nu even in mijn eigen woorden.
Sinds die schoenen op de markt kwamen, sneuvelen de records als rijpe kersen. Onlangs nog ging het mannenrecord eraan in Chicago, het staat nu op 2 uur en 35 seconden. Het is nog een kwestie van tijd voordat de twee-uurgrens wordt geslecht.
Door die carbonplaat in de schoen kan de loper grotere passen maken, vertelde Butter. En nóg een voordeel: de klappen op spieren, pezen en gewrichten schijnen minder heftig te zijn. Dat heeft als voordeel dat de loper sneller herstelt en dus vaker of langer kan trainen.
Dat een verende plaat lopers voordeel kan geven was al bekend. Paralympische atleten waarbij de onderbenen zijn geamputeerd, kunnen niet in de reguliere categorie meedoen. Want de verende blades waarmee ze over de atletiekbaan rennen geven hun zo’n hoge snelheid dat ze door voortschrijdende materiaalontwikkeling over een tijdje mogelijk sneller gaan dan de sprinters zonder de blades.
Maar is de springverende schoen daarmee geen oneerlijke concurrentie? Misschien niet tussen de huidige toplopers, want die kunnen allemaal deze schoenen aanschaffen. Maar wel tussen de huidige toppers en die van vóór de invoering van deze innovatie. Want de verende schoenen geven een extra zetje mee en dat biedt duidelijk voordelen.
De schoenenkwestie doet daarmee denken aan het haaienpak dat in 2008 in de zwemsport werd ingevoerd. Door het gebruikte materiaal en het oppervlak gaf dat full body-pak de zwemmer meer drijfvermogen en een lagere weerstand in het water. Door het haaienpak namen de topzwemmers ineens enorme happen uit de wereldrecords. Onder druk van aanhoudende kritiek besloot de internationale zwembond FINA in 2010 om de nieuwe pakken te verbieden. Ik zie eigenlijk niet wat er met de springveren hardloopschoen anders is.
Misschien moet ik toch maar gaan sparen voor de carbonschoenen. Niet dat ik zo geïnteresseerd ben in het breken van records. Het winnen van wedstrijden zit er ook niet in. Maar wat minder spierpijn na een wedstrijd lijkt me wel wat.
Au!
Foto auteur: Robert Lagendijk
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.