Rond tien uur vanavond vertrekt een opblaasbare module van ruimtevaartpionier Bigelow Arospace naar het ruimtevaartstation ISS. In de toekomst wil de firma zo’n opblaasbare module gebruiken als bedrijfsruimte.
Het is de grote droom van miljardair Robert Bigelow: een opblaasbaar ruimtestation dat in een baan om de aarde zijn rondjes draait. Het moet een station zijn, zodat het bedrijfsleven dat kan gebruiken voor experimenten of als luxe skybox. En het moet opblaasbaar zijn, omdat daarmee het transport naar die baan om de aarde veel goedkoper wordt. Opgevouwen heeft de module weinig ruimte nodig in de lanceercapsule, en omdat hij is gemaakt van folies is het gewicht relatief gering.
Tot nu hebben planen om deze ruimtedroom te realiseren de nodige vertraging opgelopen, zoals bij vrijwel alle privaat gefinancierde ruimteprojecten. Maar nu is het dan zo ver. Voor het eerst wordt een opblaasbare module gedurende lange tijd in de ruimte getest om te zien hoe het materiaal van de huid zich houdt in de ruimte.
De NASA werk nu ook mee aan dit project omdat het de opblaasbare module als een interessante optie ziet voor het bouwen van verblijven op hemellichamen als de maan of Mars.
De Bigelow Expandable Activity Module (BEAM) die nu naar het ISS gaat is in opgeblazen toestand 3,7 m hoog en 3,2 m breed. In opgevouwen toestand is dat 1,7 m hoog en 2,4 m breed. Veel is de ruimtewinst vóór het opblazen niet vanwege de geringe omvang van de module: de wand waarvan hij is gemaakt is 46 cm dik.
Die wand moet namelijk luchtdicht zijn, in opgeblazen toestand voldoende stevigheid bieden en bescherming tegen ruimtegruis en straling. Hij is samengesteld uit een pakket folies, elk met afzonderlijke eigenschappen, die als geheel de gewenste functionaliteit bieden.
Wanneer de SpaceX-raket die de module vervoert het ISS heeft bereikt en aan het ruimtestation is bevestigd, haalt de robotarm de module uit het vrachtruim en koppelt die aan zijn eigen dockingpoort. Eenmaal bevestigd blaast de module zich op. Hij heeft daarvoor cilinders met perslucht aan boord. Eenmaal opgeblazen wordt de druk in de module gelijk gemaakt aan die in het ruimtestation, zodat de astronauten de module van binnen kunnen inspecteren.
De module is uitgerst met sensoren die luchtdruk, temperatuur en stralingsniveau meten. Het is de bedoeling dat de module twee jaar lang aan het ISS blijft vastzitten, zodat vervolgens de eventuele schade aan de flexibele wand kan worden geïnspecteerd.
Voor de toekomst denkt Bigelow aan modules die permanent rond de aarde cirkelen, en die naar wens met meerdere aan elkaar zijn gekoppeld. Het transport van de passagiers gebeurt met shuttles, die aan de dockingpoort van de module koppelen. ‘Ons doel is om de kosten van ruimtestations te verlagen, zodat ze niet alleen maar beschikbaar zijn voor regeringen maar ook voor het bedrijfsleven’, zo lichtte Bigelow indertijd zijn plannen toe. Ondanks zijn achtergrond als hoteleigenaar is hij niet van plan om van de modules een ruimtehotel te bouwen.
Nieuwsbrief
Vond je dit een interessant artikel, abonneer je dan gratis op onze wekelijkse nieuwsbrief.